‘Het leven is niet altijd een wandeling in het park.’
Het leven is niet altijd een wandeling in het park. En daar kan Christiane van meespreken.
Ze was vroeger werkzaam in de lagere school van Vinderhoute, werkte gedurende 20 jaar (bij demente personen) in de CM en haar man was expert-boekhouder.
De toekomst zag er veelbelovend uit.
Het leven besliste er anders over: haar enige zoon kwam om in een ongeval, haar man werd, na enkele herseninfarcten en hersenbloedingen, dement, en zelf lijdt ze aan een spierziekte.
Johan, haar man, verhuisde in 2020 naar Veilige Have en verblijft er in de afdeling Magnolia. En dát is een zeer goede afdeling vertrouwt Christiane ons toe. Een zeer dienstvaardig team verzorgt er haar man naar beste vermogen, en ook naar haarzelf toe ervaart ze één en al bereidwilligheid.
Toen haar man niet meer zelfstandig kon eten besloot Christiane die taak over te nemen. Driemaal per dag komt ze langs om hem eten te geven en te scheren – alle dagen!
De medewerkers van Magnolia appreciëren dit ten volle en geven haar daarvoor ook af en toe een gemeend compliment – wat zij erg waardeert.
In samenspraak met de hoofdverpleegster slaagde Christiane er zelfs in om van het dagelijks ontbijt een gezellig en warm moment te maken, kopje koffie bij de hand.
Ook over Veilige Have zelf horen we uitsluitend lovende woorden: prima medewerkers, men houdt rekening met de wensen van de bewoner, de verzorging is ok, het eten is lekker en voldoende warm, enz. Kortom: zij heeft er een goed gevoel bij.
En, besluit Christiane, als ik ooit naar een WZC moet verhuizen, dan zal het zeker naar Veilige Have zijn.
Marc Batsleer, vrijwilliger LDC