
“Wat kan ik me meer wensen op deze leeftijd? Ik ben nog helder van geest, iedereen is hier super-vriendelijk en ik heb een mooie kamer een schoon uitzicht”
Als we aankloppen bij Angèle is ze vol aandacht aan het breien. En dat er hier veel gebreid wordt is duidelijk: op de tafel ligt een ‘verse’ wrong en aan het raam een grote zak met allerlei kleuren breigaren. ‘Den brei’ wordt aan de kant gelegd en, na een hartelijke begroeting, vertelt deze 95-jarige bewoonster van de Lork spontaan haar levensverhaal. Ze werd geboren in Watervliet maar verhuisde in 1957 naar het geboortedorp van haar man: Knesselare. Samen hadden ze 7 zonen en 1 dochter wat dan ook betekende dat ze een druk en goed gevuld bestaan kende als huisvrouw. Ondertussen moest Angèle reeds afscheid nemen van 2 zonen. Na het overlijden van haar man kwam één van haar zonen, ook weduwnaar, bij haar in het ouderlijk huis wonen.
Na enkele jaren samenwonen vond Angèle dat ze geen verder beslag kon leggen op het leven van haar zoon en nam ze, geheel zelfstandig, het besluit om te verhuizen naar Veilige Have (mei 2020). Een stap waarover ze nog geen minuut heeft spijt gehad. Ze vat het bondig en eenvoudig samen: wat kan ik me meer wensen op deze leeftijd? Ik ben nog helder van geest, iedereen is hier super-vriendelijk en ik heb een mooie kamer met een ‘schoon uitzicht’. Ik heb hier mijn eigen zetel, mijn tv, mijn bed en mijn vele foto’s. Koken en kuisen hoef ik hier niet te doen, mijn kleindochter is kapster en komt regelmatig ‘mijn haar doen’. Ik krijg regelmatig bezoek van mijn kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen en dan gaan we samen eens naar de cafetaria.
En ook: ik kom hier goed overeen met mijn buren, vooral met Gaby. Ik ben hier zeer graag en ik ben content. En hoe ik mijn dagen vul? Breien hé, veel breien … maar ook op TV veel naar de koers en de voetbal kijken. Ik wil geen enkele rit of match missen. Ik ben supporter van Gent en … ook een beetje van Brugge! Ik heb me hier nog geen minuut verveeld en ben nog alle dagen blij dat ik vier jaar geleden die stap heb gezet. Iemand die hier niet tevreden is … dat begrijp ik niet. Als we Angèle verlaten hebben we het gevoel een levensles te hebben geleerd. Dit was een verrijkend bezoek. Dank je wel, Angèle!
Marc Batsleer - vrijwilliger